Ιδρύθηκε το 963 μ.Χ. από τον αρχιγραμματέα του βυζαντινού Αυτοκράτορα Νικηφόρου Β’ Φωκά, τον Ιωάννη Λαμπαρδόπουλο, που της έδωσε και το προσωνύμιο “Φιλοσόφου”. Το 1691, η Μονή μεταφέρθηκε σε νέα τοποθεσία (Νέα Μονή) για ευκολότερη πρόσβαση.
Η Παλαιά Μονή είναι η πιο ιστορική στην Αρκαδία, και είναι επίσης γνωστή ως “Κρυφό Σχολειό”, καθώς εκεί κατά την παράδοση λειτουργούσε επί Τουρκοκρατίας σχολείο, το οποίο αργότερα εξελίχθηκε σε σπουδαία ιερατική σχολή που λειτούργησε στη Νέα Μονή.
Ξακουστή απ’ άκρη σ’ άκρη της Ελληνικής επικράτειας, η Μονή Φιλοσόφου, εκτός από θρησκευτικό φάρο στα βάθη των αιώνων, αποτέλεσε πηγή εκπαίδευσης για χιλιάδες ανθρώπους και ηγετικές μορφές της εκκλησίας κατά τα “σκοτεινά” χρόνια της Οθωμανικής κατοχής στην Ελλάδα.
Χτισμένη πάνω στον ιερό βράχο της Μονόπορης, σχεδόν “σφηνωμένη” πάνω στη χαράδρα του ποταμού Λουσίου, η Μονή Φιλοσόφου αποτελεί σπουδαίο μνημείο παράδοσης, ιστορίας και θρησκευτικότητας του Ελληνισμού. Αποτελείται από δύο μοναστηριακά συγκροτήματα, ένα παλαιό κι ένα νέο, τα οποία βρίσκονται σε μικρή απόσταση μεταξύ τους.
Η Παλαιά Μονή ιδρύθηκε το 963 μ.Χ. από τον αρχιγραμματέα του βυζαντινού αυτοκράτορα Νικηφόρου Β’ Φωκά, τον Ιωάννη Λαμπαρδόπουλο, που ήταν γνωστότερος στην περιοχή και ως “Φιλόσοφος”. Μάλιστα, σύμφωνα με ιστορικές αναφορές, και ο ίδιος ο Νικηφόρος Φωκάς μόνασε στη Μονή, αφότου παραιτήθηκε από το αξίωμά του. Στο σιγίλλιο της Παλαιάς Μονής έχουμε και την πρώτη ιστορική αναφορά στη Δημητσάνα.
Σήμερα, αν και είναι ερειπωμένη, σώζεται το καθολικό της, που αποτελεί εξαιρετικό δείγμα βυζαντινής τέχνης, με τοιχογραφίες προερχόμενες από τον 14ο αιώνα. Επίσης, σώζονται ερείπια από δύο πυργίσκους, o ένας στο ακρότατο αριστερό σημείο του κτίσματος και ο άλλος στα δεξιά, καθώς επίσης και ο αγωγός ύδρευσης που έφερνε νερό στη Μονή.
Ωστόσο, το γεγονός ότι είχε χτιστεί σε δυσπρόσιτο έδαφος, κάτι που έθετε εμπόδια και στον εφοδιασμό αλλά και στην προσέγγιση της Μονής, θεωρείται μέχρι σήμερα μία από τις βασικότερες αιτίες για τη μετεγκατάστασή της σε νέα, πιο προσβάσιμη θέση, παρά την οικονομική άνθηση που γνώρισε κατά τον 17ο αιώνα.
Έτσι, η Μονή Φιλοσόφου μεταφέρθηκε ανατολικότερα, σε απόσταση περίπου ενός χιλιομέτρου από την Παλαιά. Η Νέα Μονή ιδρύθηκε το έτος 1691, και σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή που βρίσκεται τοποθετημένη πάνω από το υπέρθυρο της κύριας εισόδου, χτίστηκε με μέριμνα και δαπάνες των μοναχών Παχωμίου, Γρηγορίου και Παρθενίου, καθώς επίσης και του ηγούμενου Άνθιμου. Αρχιμάστορας της Μονής που σήμερα αποτελεί μετόχι της Ιεράς Μονής Προδρόμου, ήταν ο Γεώργιος Αρβανίτης που καταγόταν από το Μπιθεκούκι της Βόρειας Ηπείρου.
Σήμερα, διατηρείται σε πολύ καλή κατάσταση ο πύργος, στον οποίο διαμένουν μοναχοί κι επισκέπτες, καθώς επίσης και το καθολικό, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Το καθολικό είναι εγγεγραμμένος σταυροειδής ναός με τρούλο, σύνθετου τετρακίονου τύπου και έχει λιτές όψεις με φτωχή κεραμοπλαστική διακόσμηση. Οι τοιχογραφίες που κοσμούν τον ναό είναι κρητικής τεχνοτροπίας και αποδίδονται στον ζωγράφο Βίκτωρα. Διαθέτει, επίσης, αξιόλογο ξυλόγλυπτο τέμπλο.
Στο πέρασμα των αιώνων, η Μονή Φιλοσόφου αποτέλεσε πνευματικό κι εκπαιδευτικό κέντρο, παίρνοντας μάλιστα, από τα χρόνια λειτουργίας της Παλαιάς Μονής το προσωνύμιο “κρυφό σχολείο”. Αργότερα, μετά την εγκατάστασή της στη Νέα Μονή εξελίχθηκε σε μεγάλη ιερατική σχολή, από τα “σπλάχνα” της οποίας αποφοίτησαν 7 Πατριάρχες, 70 Μητροπολίτες και περίπου 3.500 λόγιοι άνδρες. Επί τουρκοκρατίας, η παράδοση αναφέρει ότι λειτούργησε και ως εκπαιδευτήριο για νεαρά ελληνόπουλα που μάθαιναν την γλώσσα και τις παραδόσεις πριν την απελευθέρωση του ελλαδικού χώρου.
Η Σχολή λειτούργησε στη Νέα Μονή μέχρι και το 1765 μ.Χ., και κατόπιν μεταφέρθηκε στη Δημητσάνα μαζί με την σπουδαία βιβλιοθήκη της. Το 1834 μ.Χ. έκλεισε με διάταγμα της Αντιβασιλείας, και συγκεκριμένα, του αρμόδιου υπουργού Σχινά, ο οποίος διέταξε τη διάλυσή της και την εκποίηση της περιουσίας της.
Το 1955 χαρακτηρίστηκε διατηρητέο μνημείο, ενώ από το 1992 άρχισε να ανακαινίζεται ριζικά με την επίβλεψη του υπουργείου Πολιτισμού. Σήμερα, λειτουργεί ως ανδρική μονή.
Διαδρομες
Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής Στεμνίτσας
Το γραφικό και ιστορικό χωριό της Δημητσάνας αποτελεί βασικό θεματοφύλακα ιστορικών και λαογραφικών παραδόσεων του ελληνικού γένους. Στη βιβλιοθήκη της, εκτός από τα εμπλουτισμένα με 35.000 τόμους βιβλίων ράφια.
Αρχοντικό των Δεληγιανναίων
Το οίκημα δεσπόζει στον Πάνω Μαχαλά του ιστορικού χωριού Λαγκάδια, το οποίο, εκτός από σημαντικούς χτίστες, χάρισε στην Ελλάδα την περίφημη οικογένεια των Δεληγιανναίων, προεστών του Μοριά πριν από την Επανάσταση. Από την οικογένεια Δεληγιάννη προήλθαν και δύο Πρωθυπουργοί στα χρόνια μετά την απελευθέρωση.
Dimitsana Historic Public Library
The picturesque and historical village of Dimitsana is a key depository of historical and folklore traditions of the Greek nation. In its library, apart from the shelves enriched with 35,000 volumes of books, the visitor can also admire important relics and memorabilia from various moments of the glorious past.