Η Γορτυνία είναι περιοχή της Περιφερειακής Ενότητας Αρκαδίας στη βορειοδυτική Πελοπόννησο, άμεσα συνυφασμένη με τον ελληνισμό από τα αρχαία ακόμη χρόνια, όταν στο έδαφός της αναπτύχθηκαν και άνθισαν αρκαδικές πόλεις όπως η Γόρτυς, η Τεύθις, η Θέλπουσα, η Ηραία, το Μεθύδριο και η Θεισόα.
Τόπος ιερός, τόπος ιστορικός, τόπος μαγευτικά υπέροχος. Πλαισιωμένη από μοναδικό φυσικό κάλλος, δάση, βουνά, ποταμούς και υπέροχα γραφικά χωριά που εικονογραφούν την ιστορία, η Γορτυνία προσφέρει μοναδικές και αξέχαστες εμπειρίες στον επισκέπτη όλες τις εποχές του χρόνου.
Κατά τον 7ο με 8ο αιώνα μ.Χ., στην περιοχή εγκαταστάθηκαν Σλάβικα φύλα, τα οποία είτε την εγκατέλειψαν το 807 μ.Χ., έτος κατά το οποίο ηττήθηκαν από τον Βυζαντινό στρατό, είτε αφομοιώθηκαν από το ντόπιο Ελληνικό στοιχείο. Σε αυτούς, άλλωστε, οφείλονται πολλά από τα Σλαβικά τοπωνύμια της περιοχής.
Κατά τον 10ο αιώνα μ.Χ., στη Γορτυνία αναπτύχθηκε ο Ορθόδοξος μοναχισμός, απαρχή του οποίου θεωρείται το έτος 963 μ.Χ., όταν και ο Ιωάννης Λαμπαρδόπουλος, αρχιγραμματέας του Αυτοκράτορα Νικηφόρου Φωκά με το προσωνύμιο “Φιλόσοφος” ίδρυσε την Παλαιά Μονή Φιλοσόφου, η οποία έμεινε γνωστή στη λαϊκή παράδοση ως “Κρυφό Σχολειό”. Την ίδρυση της Μονής ακολούθησαν κι άλλες, όπως αυτή του Ιωάννη Προδρόμου τον 12ο αιώνα μ.Χ.
Κατά την Φραγκοκρατία, η περιοχή, που πλέον είχε χωριστεί σε δύο βαρονίες, της Άκοβας και της Καρύταινας, γνώρισε μεγάλη οικονομική και πολιτισμική άνθηση τουλάχιστον μέχρι το 1320 οπότε και οι Γορτύνιοι ύστερα από αρκετές προσπάθειες αποτίναξαν τον φραγκικό ζυγό. Ωστόσο, το 1461 επικρατεί οριστικά η Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Λόγω του δυσπρόσιτου ορεινού εδάφους της, κατά την Τουρκοκρατία βρήκαν καταφύγιο στη Γορτυνία μεγάλοι πληθυσμοί που ήθελαν να αποφύγουν την έντονη παρουσία των τουρκικών αρχών, ενώ γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο μπόρεσαν να δράσουν παράλληλα και αρκετά ένοπλα σώματα κλεφτών και αρματολών.
Το 1770, κατά τα Ορλωφικά, ολόκληρη η Γορτυνία υπέστη λεηλασίες από τα άτακτα αλβανικά στρατεύματα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ενώ ανάλογες ήταν και οι καταστροφές που υπέστησαν τα ορεινά χωριά της από την εισβολή του Ιμπραήμ Πασά στην Πελοπόννησο το 1825.
Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, καθοριστικό ρόλο στη μετέπειτα εξέλιξη της περιοχής έπαιξε ο εποικισμός, καθώς το ελληνικό στοιχείο αναζήτησε καταφύγιο στα βουνά. Η έλλειψη καλλιεργήσιμης έκτασης οδήγησε τους κατοίκους στην κτηνοτροφία και τη βιοτεχνία. Οι μπαρουξήδες (ειδικοί στο μπαρούτι) της Δημητσάνας, οι χτίστες των Λαγκαδιών, οι αργυροχρυσοχόοι της Στεμνίτσας και γενικά ένα πλήθος βιοτεχνικών δραστηριοτήτων αναπτύχθηκαν στη Γορτυνία και κάλυψαν το κενό της γεωργίας. Καθένας δε από αυτούς τους κλάδους έμελλε να παίξει καταλυτικό ρόλο στην Επανάσταση του 1821.
Η Γορτυνία αποτελούσε Επαρχία του νομού Αρκαδίας από την πρώτη διοικητική διαίρεση που έγινε το 1833 από την κυβέρνηση Μαυροκορδάτου, και παρέμεινε αμετάβλητη σχεδόν μέχρι το 1997, οπότε κι εφαρμόστηκε το σχέδιο “Καποδίστριας”. Τη σημερινή της μορφή ως δήμος Γορτυνίας πια, την έλαβε το 2011, ύστερα από την διαίρεση της χώρας σε Περιφέρειες, στο πλαίσιο της διοικητικής μεταρρύθμισης της Ελλάδας με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”. Το αρχικό της όνομα ήταν “Επαρχία Γόρτυνος” και αργότερα “Επαρχία Γορτυνίας”, και στην αρχική της έκταση περιλάμβανε και μερικά ορεινά χωριά που από την αρχαιότητα ανήκαν στην Αρκαδία, αλλά σήμερα υπάγονται στην Περιφερειακή Ενότητα Αχαΐας, όπως το Πάος, η Κλείτωρ και η Ψώφις.
Έχει έκταση 1180 τ.χλμ, το έδαφός της είναι ορεινό και διαρρέεται από τους ποταμούς Λούσιο, Αλφειό, Λάδωνα και άλλους παραποτάμους. Λόγω της μορφολογίας του εδάφους της, η περιοχή είναι άγονη και παράγει μόνο λίγα σιτηρά, κτηνοτροφικά και δασικά προϊόντα.
Μετά την εφαρμογή του προγράμματος διοικητικής διαίρεσης Καλλικράτης το 2010, 8 πρώην δήμοι που δημιουργήθηκαν από το σχέδιο “Καποδίστριας” (Γόρτυνος, Δημητσάνας, Τρικολώνων, Ηραίας, Τροπαίων, Κοντοβάζαινας, Κλείτορος, Λαγκαδιών και Βυτίνας) μετατράπηκαν σε Δημοτικές Ενότητες και συνενώθηκαν σε έναν (Δήμο Γορτυνίας) με πρωτεύουσα την ιστορική Δημητσάνα. Σπουδαιότερη συγκοινωνιακή της αρτηρία είναι η μεγάλη εθνική οδός Τρίπολης – Πύργου.
Διαδρομες
Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής Στεμνίτσας
Το γραφικό και ιστορικό χωριό της Δημητσάνας αποτελεί βασικό θεματοφύλακα ιστορικών και λαογραφικών παραδόσεων του ελληνικού γένους. Στη βιβλιοθήκη της, εκτός από τα εμπλουτισμένα με 35.000 τόμους βιβλίων ράφια.
Αρχοντικό των Δεληγιανναίων
Το οίκημα δεσπόζει στον Πάνω Μαχαλά του ιστορικού χωριού Λαγκάδια, το οποίο, εκτός από σημαντικούς χτίστες, χάρισε στην Ελλάδα την περίφημη οικογένεια των Δεληγιανναίων, προεστών του Μοριά πριν από την Επανάσταση. Από την οικογένεια Δεληγιάννη προήλθαν και δύο Πρωθυπουργοί στα χρόνια μετά την απελευθέρωση.
Dimitsana Historic Public Library
The picturesque and historical village of Dimitsana is a key depository of historical and folklore traditions of the Greek nation. In its library, apart from the shelves enriched with 35,000 volumes of books, the visitor can also admire important relics and memorabilia from various moments of the glorious past.