Στη Γορτυνία, όπως και στα περισσότερα μέρη της Πελοποννήσου, η επανάσταση ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1821, όταν οι Παλουμπαίοι οπλαρχηγοί Δημήτριος και Γεώργιος Πλαπούτας, μαζί με μερικές εκατοντάδες ακόμη Γορτύνιους πολεμιστές, κήρυξαν την έναρξη της Επανάστασης στην Ηραία και ρίχτηκαν στη μάχη για την απελευθέρωση της Ελλάδας.
Ισχυρές γορτυνιακές οικογένειες, όπως οι Κολοκοτρωναίοι, οι Πλαπουταίοι, οι Δεληγιανναίοι πρωτοστατούν στον απελευθερωτικό αγώνα και το όνομά τους γράφεται με χρυσά γράμματα στην ελληνική ιστορία. Οι νίκες διαδέχονται η μία την άλλη, καθώς οι Τούρκοι δεν έχουν μεγάλο στρατό στην Πελοπόννησο, ενώ αυτός που υπάρχει στην επικράτεια είναι κυρίως απασχολημένος με την εξόντωση του Αλί – Πασά.
Ισχυρές γορτυνιακές οικογένειες, όπως οι Κολοκοτρωναίοι, οι Πλαπουταίοι, οι Δεληγιανναίοι πρωτοστατούν στον απελευθερωτικό αγώνα και το όνομά τους γράφεται με χρυσά γράμματα στην ελληνική ιστορία. Οι νίκες διαδέχονται η μία την άλλη, καθώς οι Τούρκοι δεν έχουν μεγάλο στρατό στην Πελοπόννησο, ενώ αυτός που υπάρχει στην επικράτεια είναι κυρίως απασχολημένος με την εξόντωση του Αλί – Πασά.
Οι Έλληνες, ωστόσο, έχουν πετύχει και κάτι εξίσου σημαντικό: να ενωθούν κάτω από τον κοινό σκοπό που δεν είναι άλλος από την απελευθέρωση. Στο πλαίσιο αυτό, κάθε χωριό της Γορτυνίας προσφέρει στον αγώνα με βάση τα πλεονεκτήματα που διαθέτει.
Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γράφει στα απομνημονεύματά του πως “μπαρούτι είχομεν, έκαμνε η Δημητσάνα”. Οι κάτοικοί της είχαν την τεχνογνωσία να κατασκευάζουν μπαρούτι από νίτρο, θειάφι και κάρβουνο στους φημισμένους μπαρουτόμυλους που υπήρχαν στο φαράγγι του Λούσιου.
Η Βυτίνα τροφοδοτούσε με ψωμί τον στρατό, ενώ στην Ιερά Μονή Κερνίτσας, οι κάτοικοί της περιέθαλπαν τους λαβωμένους από τον πόλεμο και τις οικογένειές τους. Και άλλες μονές εκείνη την εποχή λειτούργησαν ως κρησφύγετα για τον άμαχο πληθυσμό ή ως νοσοκομεία για τους τραυματίες.
Η Στεμνίτσα, το αγαπημένο χωριό του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, αποτέλεσε την έδρα της Πελοποννησιακής Γερουσίας, του πρώτου διοικητικού οργάνου της Ελλάδας που επισημοποίησε την Επανάσταση, και ορίστηκε ως η νόμιμη Αρχή της Πελοποννήσου.
Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της Επανάστασης, δεν έλειψαν και οι μεγάλες καταστροφές χωριών, όπως για παράδειγμα ο τριπλός πυρπολισμός των Λαγκαδιών από τον στρατό του Ιμπραήμ Πασά, καθώς επίσης και άλλων χωριών που αντιστάθηκαν σθεναρά στην πολεμική μηχανή του έμπειρου στρατιωτικού.
Ο τελευταίος, μετά την καταστροφή του στόλου του στη φημισμένη Ναυμαχία του Ναυαρίνου, αποχώρησε οριστικά από την Ελλάδα και λίγα χρόνια μετά στράφηκε εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ωστόσο, η οριστική του αποχώρηση από την Πελοπόννησο σήμανε και την οριστική απελευθέρωση της περιοχής και κατ’ επέκταση της Γορτυνίας.
Διαδρομες
Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής Στεμνίτσας
Το γραφικό και ιστορικό χωριό της Δημητσάνας αποτελεί βασικό θεματοφύλακα ιστορικών και λαογραφικών παραδόσεων του ελληνικού γένους. Στη βιβλιοθήκη της, εκτός από τα εμπλουτισμένα με 35.000 τόμους βιβλίων ράφια.
Αρχοντικό των Δεληγιανναίων
Το οίκημα δεσπόζει στον Πάνω Μαχαλά του ιστορικού χωριού Λαγκάδια, το οποίο, εκτός από σημαντικούς χτίστες, χάρισε στην Ελλάδα την περίφημη οικογένεια των Δεληγιανναίων, προεστών του Μοριά πριν από την Επανάσταση. Από την οικογένεια Δεληγιάννη προήλθαν και δύο Πρωθυπουργοί στα χρόνια μετά την απελευθέρωση.
Dimitsana Historic Public Library
The picturesque and historical village of Dimitsana is a key depository of historical and folklore traditions of the Greek nation. In its library, apart from the shelves enriched with 35,000 volumes of books, the visitor can also admire important relics and memorabilia from various moments of the glorious past.